मुटु काप्ने जाडोमा ताप दिने राप छैन
बिल्लिबाठ भएका छन बबुवाहरु,
न कतै केही काम पाए ।
उदाङ्गो छाना मुनि लुटिएका छन छोरीहरु
खोइ? न कुनै सरकारले कानुन लाए ।।
गला त जिन्दगी भर खाली थियो
न कहिले सुन लाए
बिल्नु थियो तरकारी न मैले नुन पाए ।
न त पैसा थियो हातमा, खाली हात
न कसैलाई गुन लाए ।।
भोक, रोग ,अशक्ताहरुको
त्यही नमिठो धुन पाए
गरिबीको बस्ती भित्र किन आउँछ
बारबार कोरोना?
अभावको सिरानी हाले न त
कहिले सकुन् पाए ।।
न ओत लाग्ने छहारी न त न्यानो घाम
फेरिन्थ्यो कि केही यो दैनिकीमा
समृद्धिको सपनालाई छुन पाए ।
खुसीहरु फुल्थे होलान् आसाका जुन लाए! ।।
मन गहिरे
तानसेन पाल्पा।