स्रष्टा परिचयको साथमा एक रचना, भाग – ३१

स्रष्टा परिचय
नाम : गोम विक्रम
जन्म : पौष १५
मातापिता : रेवताकुमारी/जुद्धबहादुर क्षेत्री
जन्मस्थान : कल्लाबारी, पाल्पा ।
रूची : साहित्य, समाज सेवा, पत्रकारिता आदि ।

सम्बद्धता : गाउँले देउराली साप्ताहिक/ नेप्लिज डायस्पोरा डट कम/ उज्यालो आवाज
प्रकाशोन्मुख कृति
१. समयका अन्तर्ध्वनिहरू (मुक्तक सङ्ग्रह)
२. मगर संस्कृति, परम्परा र गरिमा (लोकसाहित्यिक कृति)

रचना
लघुकथा : बुबाको याद

म बुबाको स्नेहमा पौडिदै हुर्किएँ । बुबाको काँधाकुरी चढेर, सुत्दा गोडामा चाकाचुली खेलेर अनि अौंला समाएर हिँड्दै बाल्यकाल आमाको काखपछि बाबुकै छत्रछाँयामा बित्यो । संसारको सबैभन्दा ठूलो, महान र नजिकको व्यक्ति नै बाबु जस्तो लाग्थ्यो । अनि सोच्थेँ, ठूलो भएर त म पनि बुबा जस्तै ठुल्ठुला मुठे जुँगा पाल्छु चिटिक्क कोटमा ठाँटिएर हिँड्छु ।
बालावय सकियो । लगभग १६/१७ पछि मेरा पनि जुँगाका रेखी बस्न थाले । ऐनामा हेर्दै दिनहुँ मुसार्थेँ अब त म पनि बुबा जस्तै ठूलो भैसकेँ । कहाँ स्कुल पढेका बा कहाँ
कलेज पढेको म । फेरि बुबाको नियन्त्रण उति पचाउँदैनथिएँ ।
” हेर है बाबुु ! उमेर, संगत र विवेक पुगेन भने बाटो बिरिन्छ । त्यसपछि सच्चिन गाह्रो हुन्छ । हामीले कतै केही लच्चाघच्चा नगरी यत्तिको भइयो ।”

कलेजको झडप होस् या निरूतासितको हल्ला अनि कलेजमा कक्षा हापेका कुरा बाले कति छिट्टो थाहा पाइहाल्ने मानौं सि.आई.डी. जस्तै । वहाँले बनाएको परिधीभित्र खुम्चिएर रहन सक्दैन थिएँ, लक्ष्मण रेखा नाघिहाल्न पनि गाह्रो । त्यसपछि बिस्तारै बिस्तारै बुबामाथिका मेरा सदभावहरू फेरिदै जान थाले, उति महान देख्न छाडेँ ।

समय बित्दै गयो । म आफै ४० नाघिसकेँ अहिले । बुबाभन्दा अलग सोच छ वहाँभन्दा फरक म । कामले घरदेखि टाढा रहेकाले पनि सबै कुराहरूमा नजर पुगेन पनि । बुबा आमाकै कारण गृहस्थीको रथ गुड्दै रह्यो ।

” तेरा बा जस्ता मेरा बा भएका भए मेरो घर स्वर्ग हुन्थ्यो । ” साथीहरूले भन्दा म उचालेको सम्झिन्थेँ ।

अहिले भौतिक रूपमा बुबा हुनुहुन्न । बुबाबिनाको घर, बुबाबिनाको जिन्दगी, बुबाबिनाका भूमिकाहरू निभाएर हेरिसकेँ । उहाँको स्मरणबिना मेरा हरेक पाइला, कर्तव्य र योजनाहरू अधुरा हुन थालेका छन् । मभित्रको ‘म’ धूलोपिठो हुन्छ । श्राद्धमा पिण्ड दिन्छु, कुशे अौसी आउँछ भित्ताको तस्विरमा माला लगाइदिएको हुन्छु । अनि त्यही तस्विरबाट बुबा प्रकट भएर जुँगामा ताउ लाउँदै खबरदारी गर्नु हुन्छ – ” मलाई तस्विर र अौपचारिकतामा होइन मनमा राखेर काममा सम्झिएस् बाबु । ”