Tuesday 16th September 2025

दिप्त बस्नेतको कविता “विदेश”


आफ्नो गाउँ सहर कसलाई होला देश बाहिरिने रहर
आफ्नो को छन् नाता यहाँ रोए कराए हुन्छ खोलाको बगर ।

मनमा छ जे छ दुःख होस् वा सुख
सदावहार काम नगरे बन्द हुन्छ जोड्न हात मुख ।

समय हुन्न हिडडुल गर्न वा जाडोमा बिहानको घाम ताप्न
आफ्नो देशमा आफन्तहरू सोच्छन गाको छ पैसा छाप्न ।

सालै बित्यो वर्ष बित्यो आफ्नो ऋण जस्ताको तेस्तै
आफन्तहरूलाई लाग्छ परदेशी रमाइलोमा बसे मस्तै ।

कहिले कमाउने कहिले जमाउने कहिले हो हुने धनि
जीऊ वा पाउ दुखोस खानको लागि काम गर्नो पर्यो बिरामी भएपनि ।

लाख कमाओस वा करोड के काम आखिर खुसि छैन भने
पैसा भए सबको हाइहाइ नत्र आफन्तले दबावको खाल्डो खन्ने ।

पैसा कमाए फर्किने नेपाल छात्ती फुलाई नत्र धेरै कुराको डर
आफन्त त परै जाओस पैसाबिना आफ्नै परिवारकै नहुने रैछ भर ।


सम्बन्धित शीर्षकहरु

तितोपाटी- जेनजीहरू आन्दोलनका क्रममा ज्यान गुमाएकाहरूलाई राष्ट्रिय सम्मानका साथ अन्त्येष्टि गरिएको छ । पशुपति आर्यघाटमा मंगलबार गृह तथा कानुनमन्त्री ओमप्रकाश…

नयाँ दिल्ली: भारतीय सुरक्षा बलले सोमबार भएको गोली हानाहानमा एक शीर्ष माओवादी कमाण्डर र दुई अन्य विद्रोहीलाई मारेको अधिकारीहरूले बताएका…

काठमाडौं: एक पूर्व डीजे र उनको अज्ञात नेपाली गैर-नाफामुखी संस्थाले भिडियो गेमरहरूमाझ लोकप्रिय सामाजिक सञ्जाल एप प्रयोग गरेर विशाल विरोध…

प्रतिकृयाहरू
...