कविताः आमा -सोमनाथ लुइटेल “रवि पाल्पाली”

मजामा छौ तिमी छोडेर आमाको, मायालाई भूलेर
लालन पोषण गरेको गर्दछौं, अपमान खुलेर

दिलमा तनाव बोकेर आमाले, हुर्काएको बिर्सेछौ
श्रापित जननी भनेर तिमीले, थर्काउन कसिन्छौ

जलाउ गलेका रहेछन् अबत, मर्यादा नै कुल्चेर
फगत हुनेछ सब त्यो सम्झाउ, आउ अब सुल्झेर

कुपात्र नबन कहिल्यै अज्ञानी, दिमागमा आउँदा
पाएको पबित्र मायानै हुनेछ, सुल्झिएर पाउँदा

सकेको गरेसी पाइन्छ भरेसी, कर्तव्यमा रहनु
नैतिक बनेर सेवामा रहेर , विश्वासमा बहनु

-सोमनाथ लुइटेल “रवि पाल्पाली”