Wednesday 12th March 2025

दिप्त बस्नेतको कविता “विदेश”


आफ्नो गाउँ सहर कसलाई होला देश बाहिरिने रहर
आफ्नो को छन् नाता यहाँ रोए कराए हुन्छ खोलाको बगर ।

मनमा छ जे छ दुःख होस् वा सुख
सदावहार काम नगरे बन्द हुन्छ जोड्न हात मुख ।

समय हुन्न हिडडुल गर्न वा जाडोमा बिहानको घाम ताप्न
आफ्नो देशमा आफन्तहरू सोच्छन गाको छ पैसा छाप्न ।

सालै बित्यो वर्ष बित्यो आफ्नो ऋण जस्ताको तेस्तै
आफन्तहरूलाई लाग्छ परदेशी रमाइलोमा बसे मस्तै ।

कहिले कमाउने कहिले जमाउने कहिले हो हुने धनि
जीऊ वा पाउ दुखोस खानको लागि काम गर्नो पर्यो बिरामी भएपनि ।

लाख कमाओस वा करोड के काम आखिर खुसि छैन भने
पैसा भए सबको हाइहाइ नत्र आफन्तले दबावको खाल्डो खन्ने ।

पैसा कमाए फर्किने नेपाल छात्ती फुलाई नत्र धेरै कुराको डर
आफन्त त परै जाओस पैसाबिना आफ्नै परिवारकै नहुने रैछ भर ।


सम्बन्धित शीर्षकहरु

पाकिस्तानको बलुचिस्तान प्रान्तमा सशस्त्र लडाकुहरूले एउटा यात्रुवाहक रेलमा आक्रमण गरी बन्धक बनाएकामध्ये कम्तीमा ३०० जना मुक्त भएको सुरक्षा अधिकारीहरूले बताएका…

गरिबीले बाध्य भएर विदेशीनु परेको छ यो कस्तो बाध्यता हो सहनु परेको छ घरपरिवारको खुसीको लागि आफ्नै खुसी रेट्नु परेको…

इजरायलको जानाजानी आणविक अस्पष्टताको नीति कति समयसम्म टिक्न सक्छ? लन्डन: यो त्यस्तो क्षण थियो जुन अन्तर्राष्ट्रिय समुदायमा लगभग कसैले पनि…

प्रतिकृयाहरू
...