क्रिस्टन रोजर्स द्वारा, CNN, खगोल भौतिकशास्त्रीहरूको अन्तर्राष्ट्रिय टोलीले मिल्की वे ग्यालेक्सीको केन्द्रमा सयौं रहस्यमय संरचनाहरू फेला पारेका छन ।
यी एक-आयामी ब्रह्माण्डीय धागोहरू सयौं क्षैतिज वा रेडियल फिलामेन्टहरू हुन् — पातलो, लम्बाइएका चमकदार ग्यासका शरीरहरू जुन सम्भावित रूपमा केहि मिलियन वर्ष पहिले Sagittarius A*, मिल्की वेको केन्द्रीय सुपरमासिभ ब्ल्याक होलबाट बाहिर निस्कँदा वरपरका सामग्रीहरूसँग अन्तरक्रिया गर्दा उत्पन्न भएको थियो । द एस्ट्रोफिजिकल जर्नल लेटर्समा शुक्रबार प्रकाशित एक अध्ययनमा। फिलामेन्टहरू लम्बाइमा तुलनात्मक रूपमा छोटो हुन्छन्, तर यीनीहरु त प्रत्येक 5 देखि 10 प्रकाश-वर्ष लामा छन ।
अध्ययनका प्रमुख लेखक फरहाद युसेफ-जादेह र अन्य अन्वेषकहरूले आकाशगंगाको छेउमा 150 प्रकाश-वर्ष लामो ठाडो र धेरै ठूला भएका लगभग 1,000 एक-आयामी फिलामेन्टहरूको अर्को जनसंख्या पत्ता लगाएको लगभग 40 वर्ष पछि यो निष्कर्ष आएको हो। केन्द्र। युसेफ-जादेह र सहयोगीहरूले 2022 मा उही क्षेत्रमा सयौं थप जोडी र क्लस्टर गरिएको ठाडो फिलामेन्टहरू फेला पारे, तिनीहरूले पहिले सोचेको सुपरनोभाको विस्फोटको सट्टा Sagittarius A* गतिविधिसँग सम्बन्धित रहेको महसुस गरे। नयाँ अध्ययनले पहिलेका निष्कर्षहरूलाई सुदृढ र मजबुद गरेको छ ।
नर्थवेस्टर्न युनिभर्सिटीको वेनबर्ग कलेज अफ आर्ट्स एन्ड साइन्सेसका भौतिक विज्ञान र खगोल विज्ञानका प्राध्यापक युसेफ-जादेहले एक समाचार विज्ञप्तिमा भनेका छन्, “ब्ल्याक होलको दिशामा औंल्याएको जस्तो देखिने संरचनाहरूको नयाँ जनसंख्या” फेला पार्नु अचम्मको कुरा थियो। “यसलाई देख्दा म साँच्चै छक्क परें। हामीले आफैंलाई मूर्ख बनाएका छैनौं भनेर स्थापित गर्न हामीले धेरै काम गर्नुपर्यो, “युसेफ-जादेह थपे, जो एस्ट्रोफिजिक्समा अन्तरविषय अन्वेषण र अनुसन्धान केन्द्रका सदस्य पनि हुन्। “हामीले पत्ता लगायौं कि यी फिलामेन्टहरू अनियमित छैनन् तर हाम्रो ब्ल्याक होलको बहिर्वाहसँग जोडिएको देखिन्छ। … हाम्रो ग्यालेक्सीको न्यूक्लियसको अराजक क्षेत्रको बीचमा () अर्डर भेट्टाउँदा यो सन्तोषजनक हुन्छ।”
पृथ्वीबाट 26,000 प्रकाश-वर्षको दूरीमा अवस्थित ब्ल्याक होलसँग सम्बन्धित निष्कर्षहरू “वास्तवमै रोमाञ्चक” छन् र “ब्रह्माण्ड कत्तिको सुन्दर छ भनेर देखाउँछन्,” एरिजोना विश्वविद्यालयका खगोल विज्ञानका सहायक प्राध्यापक एरिका ह्याम्डेनले भने।
Sagittarius A* “हाम्रो लागि सबैभन्दा नजिकको सुपरमासिभ ब्ल्याक होल हो, तर यो अपेक्षाकृत शान्त छ र त्यसैले वास्तवमै अध्ययन गर्न अलि गाह्रो छ,” ह्याम्डेनले थपे। “तर यो कामले प्रमाण प्रदान गर्दछ कि यसले हालै जेट र शंक्वाकार बहिर्वाहको रूपमा अन्तरिक्षमा धेरै ऊर्जा बाहिर निकालिरहेको थियो।”
अन्वेषकहरूले दक्षिण अफ्रिकी रेडियो एस्ट्रोनोमी अब्जर्भेटरीको MeerKAT टेलिस्कोप द्वारा उत्पादित चित्रहरु विश्लेषण गरेर संरचनाहरू फेला पारेका थिए, जसमा 64 वटा उपग्रह डिशहरू छन् जुन प्रत्येक 65 फिट (लगभग 20 मिटर) अग्लो र 5 माइल (लगभग 8 किलोमिटर) मा जोडिएको छ। “नयाँ MeerKAT अवलोकनहरू एक खेल परिवर्तन भएको छ,” युसेफ-जादेहले भने। “यो वास्तवमै रेडियो खगोलविद्हरूको प्राविधिक उपलब्धि हो।”
नयाँ पत्ता लगाइएको फिलामेन्टहरू र 1984 मा पहिचान गरिएका बीचको समानताको बावजुद, नयाँ अध्ययनका लेखकहरूले सोच्दैनन् कि त्यहाँ रहेको संख्याले ठ्याक्कै एउटै विशेषताहरू देखाउछन । ऊर्ध्वाधर फिलामेन्टहरू ग्यालेक्टिक प्लेनमा लम्बवत स्थित हुन्छन्, जबकि तेर्सोहरू विमानसँग समानान्तर हुन्छन् र रेडियली रूपमा ब्ल्याक होल तर्फ देखाउँछन्, समाचार विज्ञप्ति अनुसार ठाडो फिलामेन्टहरूले मिल्की वेको न्यूक्लियसलाई घेरेका छन्, तर तेर्सो फिलामेन्टहरू ब्ल्याक होलतिर एक छेउमा फैलिएको देखिन्छ। “फिलामेन्टको वितरण र पङ्क्तिबद्धताले विगतमा सामग्री कसरी सरेको र विकृत भएको देखाउन मद्दत गर्न सक्छ,” ह्याम्डेनले भने।
तिनीहरूको व्यवहार पनि फरक छ: तेर्सो फिलामेन्टहरूले थर्मल विकिरण र आणविक बादलहरूसँग सम्बन्धित सामग्रीलाई आंशिक रूपमा वा पूर्ण रूपमा ब्ल्याक होलबाट बहिर्गमनमा इम्बेड गर्दछ, लेखकहरूले लेखे । आणविक बादलहरूमा ग्याँस, धुलो र ताराहरू हुन्छन्। अर्कोतर्फ ठाडो फिलामेन्टहरू चुम्बकीय हुन्छन् र प्रकाशको गति जत्तिकै छिटो चल्ने ब्रह्माण्ड किरण इलेक्ट्रोनहरू समात्छन्।
