तोयानाथ उपेक्षित, बेलायतीकी महारानी एलिजावेद लाई २ साता अघि नै बकिम्गहम दरबारबाट अन्तै सारिएको थियो । कोरोनाको त्रास दरबारमा पहिले नै भएर सारिएको हो । अहिले राजकुमार चाल्र्सको स्वास्थ्य परिक्षण रिर्पोट पोजेटिभ आए पछि उक्त आशंका सहि सावित भएको छ । यो घटनाबाट कोरोना कति जवरजस्त महामारी हो भन्ने सवैले मनन गर्न पर्दछ । लक डाउनको अवज्ञा गर्नेलाई प्रहरीले जति ठोके पनि कमै हुन्छ । यो कुनै राजनैतिक करफर्यु होईन भनेर नबुझ्नेलाई बुझाउने यहि मात्र एक उपाय हो ।
सरसफाई, सुविधा, र सावधानीको कुन स्तर थिएन होला राजकुमारका लागि तर पनि कोरोनाले समातेरै छाड्यो । नेपालमा जस्तै केही साता अघि एकाध संक्रमित रहेका देशहरु आज भयाबह अवस्थामा छन । अझै नेपालले हल्ला धेरै, तयारी र सर्तकता थोरै गरेको छ । अन्य देशमा कोरोनाले मानिसहरुको भागाभाग भईरहदा समेत भिजिट नेपालको प्रचार गर्न नछाड्ने सरकारले जनदवाव को कारण कोरोना रोक्न तदारुकता जुन देखायो यो काम बेला घर्कीएपछि कुखुराको भाले, दशै र सुगुर को कथा जस्तै हुने देखिन्दैछ । उतिवेला भालेको कुरा नमान्ने सुँगुरले दशैको सत्तमी मा भाला रोपेपछि चेते भने जस्तै नेपालमा कोरोनाको कथा नबनोस ।
कोरोना संक्रमित मुलुकबाट आउनेहरुलाई औपचारिकताका लागि लेजर गन मात्र ताकेर छाडिएको दृष्य देखेर नै डव्लु एच ओ ले नेपाललाई उच्च जोखिम रहेको मुलुक भनेर संकेत गरेको थियो । हाम्रो सरकारलाई मोदीले के गर्दछन अनि त्यसै गरौला भनेर पर्खदा ठिक भयो । अहिले नेपालमा कोरोना संक्रमितहरु भटाभट देखिन थालेका छन । अहिले नेपालमा देखिएको संक्रमितको संख्या फेब्रवरीमा २ मा ईटलीमा देखिएको संख्या हो तर दुई महिना नपुग्दै त्यहाँ का राष्ट्रध्यक्षहरु स्थिती समाल्न नसकेर रोईरहेका छन भने सामुहिक चिहानका हृदयविदारक दृष्य देखिन थालेका छन । डाक्टर नर्स, अस्पताल र औषधी उपचारको अभावमा कोरोना संक्रमित सडक सडकमा सुतेका छन । उपचार नपाएर मर्नेको संख्या बढिरहेको छ ।
यतिवेला विश्वमा भरमा करफर्यु र लक डाउनमा गरी दुई अरब ५० करोड मानिस घरभित्र थुनिएका छन तर पनि महामारि त्यतिकै शान्त हुने अवस्थामा छैन । नेपालमा बल्लतल्ल लक डाउन गरिएको भए पनि त्यसालाई पालना गर्न नागरिक को लापर्वाही त्यति कै छ भने सरकारले यसलाई कडाईका साथ लागु गर्न सकिरहेको छैन । कम्तिमा पनि एक महिना अघि देखि विदेशबाट स्वदेश भित्रिएकाहरु सवैको स्वास्थ्य परिक्षण गर्न सरकारले आव्हान समेत गर्न सकिरहेको छैन । किनकी त्यो हजारौको संख्या हुन जान्छ । केही सय मानिसको परिक्षणमा रमाउने स्वास्थ्य मन्त्रालय ले दुनिया हसाउदैछ । क्षमता नै नभएको देशले झन बेलैमा सावधानि अपनाउनु पर्नेमा उल्टै भिजिट नेपालको ईगो पालेर सरकार ले गंभिर लापर्वाही गरिसकेको छ ।
अझै पनि नागरिकहरुले आ आफ्नो समाज र गाउँ र घरमा को विदेशबाट कहिले आयो उसको स्वास्थ्य अवस्था कस्तो छ भनेर निगरानी बढाउन र उनीहरुसँग दुरी बढाउन ढिला गर्नु हुदैन । सरकारले गरेको लक डाउन र बन्द त विश्वलाई देखाउने नाटक जस्तो लाग्दछ । सरकार जति गैह जिम्मेवार भए पछि नागरिक जिम्मेवार बनेर मुलुक र जनता जोगाउने बेला हो यो । स्वास्थ्य मन्त्रीले बल्ल काम पाए जस्तो देखिन्छ । कहिले कोरोनाको संक्रमित मानिस फेला पर्दछ र सुनाउने भनेर कुरेर बसेका छन । यस्तो लाग्छ यो क्षेत्रमा त्यो बाहेक उनले गर्ने अरु काम प्रमुख कुरा होईनन । उनको कार्य आफैमा भद्दा त छ नै संक्रमितको संख्या सुनाएर बस्ने उनको कार्य त्यति नै दुःखद छ । महामारी रोक्न कहाँ कहाँ के के तयारी हुदैछ ? जनस्वास्थ्यका नाममा खोलिएका गैह सरकारी ईन्टिच्युटहरुको रबैया लाई नियन्त्रीत र जिम्मेवार बनाउन के काम हुदैछ ? यी यावतमा जनचासो बढेको छ यसको जवाफ मन्त्रीले दिन पर्दैन । आईसीयु, भेन्टीलेटर बढाउने, कीट र औषधीको भण्डारण गर्न ध्यान दिन पर्ने होईन । स्वास्थ्य सेवा का लागि समुदायबाट भोलेन्टियर का लागि युवाहरुलाई आव्हान गरेर उनीहरुलाई दक्ष प्राविधिक बाट तालिम दिएर तयारी गर्न पर्ने होईन ? मास्क, सानिटाईजर र ओभरल सुरक्षा कवजहरु को जोह गर्न लाग्न पर्ने होईनर ? देशका धनाढ्य र विदेशसँग बेलैमा स्वास्थ्य उपचार कोषका लागि आर्थिक तयारी गर्न पर्दैन ? महामारीले गाजे पछि सरकारले रोए त्यो गोहीका आँशु बराबर मात्र हुनेछ बेलैमा चेतना भया ।
