Sunday 2nd February 2025

दिप्त बस्नेतको कविताः गाउँले छोरा सहरीया छोरी


आफू परियो गाउँको छोरो
कदर कहाँ हुने रैछ सहरमा
जति राम्रो भए पनि हिरो
हेलत्वमा बाँच्नु पर्ने रहेछ सहरमा।

गाउँको मेरो महल
सहरियाको लागि गोठ
साफा लुगा लगाए गाउँको हिरो
सहरमा लगाउनु पर्ने कोट ।

माया रहन सहन मिले पनि
धनले गर्दा नमिल्ने रहेछ
छोरीको खुशी भन्दा पनि
महलको बासको मोह हुने रहेछ ।

छोराछोरीको खुसीमा
मख्ख गाउँको साथी
सहरियाको के कुरा गर्नु
खुसी हुन्छन् धनसंग सन्तान साटी ।

गाउले भन्ने थाहा पाए
ठेस लाग्ने सहरियाको मानमा
कतिन्जेल टिक्ने रहेछ
उनीहरूको खुसी महल र धनमा ।

-दिप्त बस्नेत


सम्बन्धित शीर्षकहरु

कल्याणकारी नेपाली युवा समाज कुवेतसँग अल मुजैनी एक्सचेन्जको सहकार्यमा हाला फेब्रुअरीको अवसर पारेर आगामाी ७ फेब्रुअरी २०२५ शुक्रबारका दिन आयोजना…

"७५० फिल्स" मै चिकेन बिरियानी, मःमः पनि "७५० फिल्स"! सुन्दा अचम्म लाग्छ तर यो कुरा सत्य हो । मंफाफ स्थित…

इजरायलले हमासको सूचीले गाजा युद्धविराम सम्झौताको पहिलो चरणमा रिहा गरिने ३३ बन्दीहरूमध्ये आठ जनाको मृत्यु भएको देखाएको बताएको छ। सरकारी…

प्रतिकृयाहरू
...