Sunday 4th May 2025

दिप्त बस्नेतको कविताः गाउँले छोरा सहरीया छोरी


आफू परियो गाउँको छोरो
कदर कहाँ हुने रैछ सहरमा
जति राम्रो भए पनि हिरो
हेलत्वमा बाँच्नु पर्ने रहेछ सहरमा।

गाउँको मेरो महल
सहरियाको लागि गोठ
साफा लुगा लगाए गाउँको हिरो
सहरमा लगाउनु पर्ने कोट ।

माया रहन सहन मिले पनि
धनले गर्दा नमिल्ने रहेछ
छोरीको खुशी भन्दा पनि
महलको बासको मोह हुने रहेछ ।

छोराछोरीको खुसीमा
मख्ख गाउँको साथी
सहरियाको के कुरा गर्नु
खुसी हुन्छन् धनसंग सन्तान साटी ।

गाउले भन्ने थाहा पाए
ठेस लाग्ने सहरियाको मानमा
कतिन्जेल टिक्ने रहेछ
उनीहरूको खुसी महल र धनमा ।

-दिप्त बस्नेत


सम्बन्धित शीर्षकहरु

नेपालका प्रथम शहिद क्याप्टेन लखन थापामगरको स्‍मृतिमा मगर संघ शाखा कुवेतले सन् २०१४ देखी सञ्चालनमा ल्याएको शहिद लखन थापा मगर…

गैर आवासीय नेपाली संघ एनआरएनएको एकता महाधिवेशन सम्पन्न भएको छ । काठमाडौँको हायात होटेलमा आइतबार सम्पन्न महाधिवेशनले महेशकुमार श्रेष्ठको नेतृत्वमा…

वैज्ञानिकहरूको टोलीले अमेरिकाका बासिन्दा टिम फ्राइडको रगतबाट चाँडै नै एन्टिभेनम (सर्पको विषलाई निष्क्रिय पार्ने औषधि) तयार गर्ने दाबी गरेको छ।…

प्रतिकृयाहरू
...