यो खोजले पृथ्वीसँग मिल्दोजुल्दो ग्रह किन फरक भयो भनेर व्याख्या गर्न मद्दत गर्छ।
पहिलो पटक, ठूला अणुहरूको भाग नभई शुक्रको दिनको वातावरणमा अक्सिजन परमाणुहरू पत्ता लगाइएको छ। यद्यपि अक्सिजन पहिले शुक्रको रातको पक्षमा अवलोकन गरिएको थियो, उही अध्ययनले यो पहिले देखाइएको भन्दा धेरै व्यापक भएको फेला पारेको छ। यो निष्कर्षलाई शुक्र ग्रहको भविष्यको मिसनतर्फको कदम मानिन्छ जुन अहिले अन्तरिक्ष एजेन्सीहरूको एजेन्डामा बढ्दै गएको छ।
शुक्र ग्रहको वायुमण्डलमा प्रशस्त मात्रामा अक्सिजन छ भन्ने कुरामा कसैलाई शंका छैन। अक्सिजन ब्रह्माण्डमा तेस्रो सबैभन्दा सामान्य तत्व भएकोले, हामीले पहिलो अन्तरिक्ष यान उड्नु अघि नै त्यहाँ यसको उपस्थितिको विश्वस्तताका साथ भविष्यवाणी गर्न सक्थ्यौं। जब ती मिसनहरूले नजिकको दायरामा शुक्र ग्रहको अनुसन्धान गरे, तिनीहरूले कार्बन डाइअक्साइड र कार्बन मोनोअक्साइड (CO2 र CO) ले भरिएको वातावरण पत्ता लगाए, जसको नामले मात्र अक्सिजन योगदानलाई स्पष्ट पार्छ।
यद्यपि, अक्सिजन एक अत्यन्त प्रतिक्रियाशील तत्व हो, त्यसैले ग्रहहरूमा, यो सामान्यतया क्रस्ट वा वायुमण्डलमा अन्य तत्वहरूमा बाँधिन्छ। फलस्वरूप, परमाणु अक्सिजनको उपस्थिति दिइएको भन्दा टाढा छ। जे होस्, भेनस एक्सप्रेस उपग्रहले शुक्रको वायुमण्डलको अवलोकनले यसको रातको छेउमा केही परमाणु अक्सिजन चम्किरहेको खुलासा गरेको छ। भर्खरै प्रकाशित अवलोकनहरूले अक्सिजन त्यो भन्दा धेरै प्रचलित मात्र देखाउँदैन, तर यसलाई सिर्जना गर्ने र वितरण गर्ने प्रक्रियाहरूमा केही अन्तरदृष्टि पनि प्रदान गर्दछ।
जर्मन एरोस्पेस सेन्टरका प्रोफेसर हेन्ज-विल्हेल्म हबर्स र सहकर्मीहरूले स्ट्र्याटोस्फेरिक अब्जर्भेटरी फर इन्फ्रारेड एस्ट्रोनोमी (सोफिया) को प्रयोग गरी शुक्रको माथिल्लो वायुमण्डलमा अक्सिजन खोज्न १७ स्थानमा फेला पारे।
अक्सिजन सूर्यको किरणले CO2 र CO अणुहरू तोडेर बनाउँछ। शक्तिशाली भेनुसियन हावाहरूले परमाणुहरूलाई रातको छेउमा फ्याँक्छन्, जहाँ तिनीहरू आणविक अक्सिजन (O2, हाम्रो वायुमण्डलमा जस्तै) मा मिल्छन्, अन्य तत्वहरूसँग प्रतिक्रिया गर्नु अघि। यस पुनर्वितरणको बावजुद, अक्सिजन घनत्व रातको तुलनामा दिउँसो पाँच गुणा बढी हुन्छ।
टोलीका अनुसार परमाणु अक्सिजन वातावरणमा महत्त्वपूर्ण भूमिका खेल्न पर्याप्त मात्रामा छ। जब एक अक्सिजन परमाणुले कार्बन डाइअक्साइड अणुलाई प्रहार गर्दछ, यसले अणु ऊर्जा दिन्छ जुन त्यसपछि 15 माइक्रोमिटरमा विकिरण हुन्छ। यो शुक्रको वायुमण्डलको माथिल्लो तहहरूमा प्रमुख शीतलन विधि हो; यो प्रक्रिया बिना सौर्यमण्डलको सबैभन्दा तातो ग्रह अझ तातो हुनेछ।
परमाणु अक्सिजन लगभग 100 किलोमिटर (60 माइल) को उचाइमा केन्द्रित छ। पृथ्वीको वायुमण्डल त्यस बिन्दुमा यति पातलो छ कि यो प्रायः सीमाको रूपमा प्रयोग गरिन्छ जहाँ अन्तरिक्ष सुरु भएको मानिन्छ, तर शुक्रको वायुमण्डल धेरै बाक्लो छ।
उच्चतम सांद्रता दुई प्रमुख वायुमण्डलीय परिसंचरण ढाँचाहरू बीच बस्दछ, जसमध्ये एउटा 70 किलोमिटर (43.5 माइल) भन्दा कम हुन्छ र अर्को 120 किलोमिटर (74.6 माइल) भन्दा माथि हुन्छ। शुक्र यति बिस्तारै घुम्छ – यसको दिन यसको वर्ष भन्दा लामो छ – कि यसको उच्च उचाइको हावा ग्रहको परिक्रमा भन्दा छिटो चल्छ।
यो अध्ययन नेचर कम्युनिकेसन्समा प्रकाशित छ।
