अद्वितीय संरक्षणले पुरातत्वविद्हरूलाई रोमन साम्राज्यको समयमा जीवन कस्तो थियो भनेर बुझ्ने तरिका प्रदान गरेको छ

जब माउन्ट भेसुभियस AD 79 मा विष्फोट भयो, ज्वालामुखीले हावामा तातो, घातक ग्याँस र खरानी फुक्यो, बिस्तारै शहरको अधिकांश जनसंख्यालाई मार्यो। प्युमिस भनिने खरानी र ज्वालामुखी चट्टानले त्यसपछि पोम्पेई र यसका बासिन्दाहरूलाई ढाक्यो, शहरको विनाशका पीडितहरूका दृश्यहरू एक भयानक टाइम क्याप्सुल जस्तै थिए ।

उत्खननले पहिलो पटक 1748 मा बिर्सिएको सहर पत्ता लगाउन थाल्यो, तर यो 1863 सम्म थिएन कि पुरातत्वविद् ज्युसेप फियोरेलीले पोम्पेई पीडितहरू मध्ये केहीको प्लास्टर कास्टहरू बनाउनको लागि एक विधि विकास गरे। खरानीले घेरिएको शरीरको नरम तन्तुहरू समयको साथमा विघटन भएको थियो, त्यसैले फियोरेलीले 104 व्यक्तिहरूको आकारहरू सुरक्षित गर्न शरीरले छोडेका केही रूपरेखाहरूमा तरल चक खन्याए।

केही अवशेषहरूको स्थितिमा आधारित कथाहरू बनाइयो, जसमा बच्चालाई समातेको र बच्चाको आमा भएको ठानिएको ब्रेसलेट लगाएको वयस्कको पनि समावेश छ। त्यस्तै, एकैसाथ भेटिएको शव दिदीबहिनी भएको आशंका गरिएको छ ।

अब, केही कास्टहरू पुनर्स्थापना गर्ने आधुनिक प्रयासहरूको क्रममा, अन्वेषकहरूले प्लास्टर भित्रबाट हड्डीका टुक्राहरू प्राप्त गरे र तिनीहरूबाट DNA क्रमबद्ध गरे, पत्ता लगाए कि ती कुनै पनि अनुमानहरू सत्य थिएनन्।

आविष्कारहरू, वर्तमान जीवविज्ञान जर्नलमा नयाँ अध्ययनमा बिहीबार प्रकाशित, पोम्पेईमा जनसंख्या जनसांख्यिकी र कसरी एकसाथ भेटिएका शवहरू एकअर्कासँग जोडिएका थिए भन्ने बारे अन्वेषकहरूको बुझाइ बढाउँदैछ। हार्वर्ड मेडिकल स्कूलका आनुवंशिकीका प्राध्यापक र हार्वर्ड विश्वविद्यालयका मानव विकासवादी जीवविज्ञानका प्राध्यापक, अध्ययनका सहलेखक डेभिड रेचले एक विज्ञप्तिमा भनेका छन्, “हामीले उपलब्ध गराउने वैज्ञानिक तथ्याङ्कहरू सधैं सामान्य धारणाहरूसँग मेल खाँदैनन्।” “यी निष्कर्षहरूले परम्परागत लिङ्ग र पारिवारिक धारणाहरूलाई चुनौती दिन्छन्।”

पुरानो विगतको विन्डो
पोम्पेईले आफ्ना नागरिकहरूको अन्तिम क्षणहरूको दुखद ढाँचाको अद्वितीय संरक्षणले पुरातत्वविद्हरूलाई रोमन साम्राज्यको समयमा जीवन कस्तो थियो भनेर बुझ्ने तरिका प्रदान गरेको छ।

अहिले इटालीको क्याम्पानिया क्षेत्रमा रहेको नेपल्सबाट करिब १४ माइल (२२.५ किलोमिटर) दक्षिणपूर्वमा अवस्थित पोम्पेई यसको बन्दरगाहका कारण भौगोलिक रूपमा आदर्श थियो, अध्ययनअनुसार। ग्रीकहरू, एट्रस्कन्स र सामनाइटहरूले यसलाई जित्ने प्रयास गर्दा, पोम्पेई रोमन उपनिवेश बन्यो, अध्ययन लेखकहरूले उल्लेख गरे। तर माउन्ट भेसुभियसको विष्फोटले यसलाई र नजिकैका अन्य रोमन बस्तीहरू नक्साबाट मेटाइदियो।

ज्वालामुखीबाट निस्केको खरानीले पोम्पेई र अन्य वरपरका शहरहरूमा मानिसहरू र जनावरहरूको शरीर र भवनहरू, स्मारकहरू, मोजाइकहरू, भित्तिचित्रहरू, मूर्तिकलाहरू र अन्य कलाकृतिहरू ढाक्यो। अध्ययन अनुसार विष्फोट पछिको वर्षाले शरीरहरू खरानी भित्र सिमेन्ट बन्यो, र कडा खरानीले यसलाई कम्बल गरिएको सबै कुराको रूपरेखा सुरक्षित गर्यो ।

जब शताब्दीयौं पछि पोम्पेई साइटमा उत्खनन सुरु भयो, पुरातत्वविद्हरूले घरहरू, वर्गहरू, सडकहरू, बगैंचाहरू र शहरका पर्खालहरू बाहिर पृथक र समूहबद्ध रूपमा मानिसहरूको लगभग 1,000 रूपरेखाहरू पत्ता लगाए। पुरातत्वविद्हरूले इटालीको केन्द्रीय पोम्पेईमा भर्खरै खाली गर्ने क्रममा एउटा जटिल रूपमा सजाइएको नीलो कोठा पत्ता लगाएका छन्, जसलाई सेक्रेरियमको रूपमा व्याख्या गरिएको छ, वा धार्मिक गतिविधिहरू र पवित्र वस्तुहरूको कुराकानीको लागि समर्पित ठाउँ को रुपमा हेरिएको छ ।

2015 मा, Pompeii को पुरातात्विक निकुञ्जले Fiorelli द्वारा बनाईएको 104 कास्ट मध्ये 86 पुनर्स्थापना गर्न प्रयासहरू थाले। एक्स-रे र सीटी स्क्यानले देखाएको छ कि कुनै पनि कास्टमा पूर्ण कंकाल थिएन, हड्डीका टुक्राहरू तीमध्ये धेरैमा थिए। स्क्यानहरूले यो पनि संकेत गरे कि जब पुरातत्वविद् र पुनर्स्थापनाकर्ताहरूले शताब्दीयौं अघि कास्टहरूसँग सुरुमा काम गरे, तिनीहरूले तिनीहरूलाई हेरफेर गरे – शरीरको आकारका पक्षहरू सुधार्ने र परिवर्तन गर्ने, हड्डीहरू हटाउने र धातुको डण्डीहरू जस्ता स्टेबिलाइजरहरू घुसाउने।

पोम्पेईको पुरातात्विक पार्कले अध्ययन टोलीलाई हड्डीका टुक्राहरू र दाँतहरूको अनुसन्धान गर्न आमन्त्रित गरेको थियो जुन कास्टहरूमा पहिलेको क्षतिको कारण पहुँचयोग्य थियो, सहलेखक डेभिड क्यारामेली, जीवविज्ञान विभागका निर्देशक र इटालीको फ्लोरेन्स विश्वविद्यालयका मानवविज्ञानका प्राध्यापकले भने। अध्ययन टोलीमा पुरातात्विक पार्कका भूतपूर्व निर्देशक मासिमो ओसान्ना, वर्तमान निर्देशक गेब्रियल जुचट्रिगेल र पार्क मानवशास्त्री डा भ्यालेरिया अमोरेट्टी समावेश थिए।

सँगै, पार्क वैज्ञानिकहरू र अध्ययन लेखकहरू रोमन साम्राज्यको समयमा पोम्पेईमा रहेको आनुवंशिक विविधतालाई अझ राम्रोसँग बुझ्नको लागि ठूलो परियोजनामा ​​​​काम गरिरहेका छन्। “यो 2000 वर्ष पहिलेको रोमन शहरको ‘आनुवंशिक’ फोटो हो,” क्यारामेलीले इमेल मार्फत भने।